Η Δημητσάνα αποτέλεσε την μπαρουταποθήκη της Ελληνικής επανάστασης
κατά το 1821. Το νερό ήταν η ευλογία της φύσης και
η δύναμη του ανθρώπου. Στο μουσείο υδροκίνησης της Δημητσάνας οι μαθητές και γενικότερα οι επισκέπτες επιστρέφουν αρκετούς αιώνες πίσω, τότε που η δύναμη του νερού επέτρεπε στους ανθρώπους να εκτελούν εργασίες που στα επόμενα χρόνια γίνονται με την καύση του πετρελαίου. Κατά την επίσκεψη ο επισκέπτης βλέπει σε λειτουργία τον μπαρουτόμυλο της Δημητσάνας, που τροφοδοτούσε με μπαρούτι τους εξεργεμένους Έλληνες. Έναν αλευρόμυλο που ο υπεύθυνος θέτει σε λειτουργία και παράγεται αλεύρι, μια νεροτρίβη που ήταν το "πλυντήριο" της εποχής αλλά και το παλιό βυρσοδεψείο. Στο μουσείο υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό και διατείθεται εκπαιδευτικό υλικό. Τέλος, η περιοχή της Δημητσάνας έχει αρκετά αξιοθέατα και υπάρχει και το κτίριο της περίφημης
βιβλιοθήκης της Δημητσάνας, που είχε δημιουργηθεί με την επίβλεψη και τη
φροντίδα του Πατριαρχείου λόγω της καταγωγής πολλών λογίων και κληρικών
από αυτό τον τόπο, το υλικό της οποίας μετατράπηκε σε πρώτη ύλη για την κατασκευή φυσεκιών.
Σε χάρτινο κώνο έβαζαν τη μπαρούτι και το βόλι για την κατασκευή του
φυσεκιού.
 | |
| Το νεροτρίβη όπου πλένονταν τα ρούχα με την πίεση του νερού |
 |
| Το σχέδιο λειτουργίας του αλευρόμυλου |
 |
| Ο μπαρουτόμυλος |
 |
| Το σχέδιο λειτουργίας του μπαρουτόμυλου |
